-
1 низменный
-
2 низина
ойпаң, ойыс жер, ылди
См. также в других словарях:
жер — 1 (Түрікм.: Красн., Ашх., Таш., Мары, Тедж.) орын. Ж е р і ң н е н тұрып айтың (Түрікм., Таш.). Зоһре ж е р і н е н тұрып, басынан сыпырылған орамалын түзетіп тұр еді («Жұм шы», 8.02.1940) 2 (Жамб., Жуа.) арна. Арыстың ж е р і сай, ойпаң келеді… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қобы — 1 1. (Қ орда: Сыр., Жал.) құмды жер; шөп шықпайтын тақыр, жалаңаш жер. Қ о б ын ы ң үстіне мал жайылмайды Қ орда., Жал.). 2. Қ орда., Арал) шөп шыққан құмды жер 2 (Жамб.: Шу, Мер.) екі белдің арасы, ойпаң жер. Қ о б ы д а шабылған шөп бар (Алм.,… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
тебіз — 1 (Шығ.Қаз.: Зайс., Күрш.) тентек, мінезсіз. Мынау кісі т е б і з екен (Шығ.Қаз., Зайс.). Ол белгілі т е б і з тентек қой (Шығ.Қаз., Күрш.) 2 (Ақт.: Қараб., Шалқ.; Қ орда: Сыр., Қарм.) шөбі қалың ойпаң жер. Құмның да т еб і з і болады, ондай жер… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
тұран — 1. (Гур., Маңғ.; Қ орда, Арал; Ақт., Жұр.) таудың үстіндегі су жиналған ойпаң жер. Егінге керекті суды жинақтайтын орын, шұңқыр. Айрықтың үстінде үлкен т ұ р а н бар (Гур., Маңғ.). 2. (Түрікм., Красн.) жауған жаңбыр суының жер бетіне сіңбей… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
еңкеулік — зат. Еңіс жер, ойпаң жер. Төскейінде теңіз мөлтілдеп, теріскейінде жұқалаң шағыл жолақтар иірімделген бұл е ң к е у л і к сонау бабалар заманынан бері Ақшұқыр аталып келеді (Қаз. әдеб., 08. 04, 1977, 1) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қобы — зат. Іші кең, табаны жайпақ астау тәрізді ойпаң жер; аңғар. зат. Ағаштың, темірдің т.б. бетін оюлап, қазып өрнек салуға арналған аспап … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
аран — 1 (Көкш., Қ ту; Қар.) шөп, қиқоқырдан жасалған ашық қора. Қыста а р а н малға суық болады (Көкш., Қ ту). Оңтүстіктен солтүстікке қарай созылған биік, ұзын кірпіш а р а н н ы ң ішіндегі жоңышқасы аралас көк бидайық, қоян жон мая таудай, қанша жесе … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
гез — (Қарақ.) екі шоқының, екі төбенің арасындағы ойпаң жер, кез, аша. Тонау г е з д і ң теріскей беті біздің ауыл (Қарақ.). Бұл сөз Маңғыстау өңірінде кез. Қойдың құлағына салынатын ойық енді маңғыстаулықтар кез, ен дейді. [Өзбекше газа (Узб. рус. сл … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
көлдеулік — (Гур., Маңғ.) су жиналған шалшықты ойпаң жер. Жауын мол жылы малшыларымыз суды к ө л д е у л і к т е н ішеді (Гур., Маңғ.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
көлдік — (Гур., Маңғ.) су жиналған ойпаң жер. К ө л д і к жердің екі жағы қобыл, ортасы тоғайлық болып келеді (Гур., Маңғ.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
көлшімек — (Жезқ., Ж.арқа; Орал: Казт., Чап.) аздаған суы болатын төңірегі шалшықты ойпаң жер. Ақсақ бала к ө л ш і м е к т і ң жағасында, бұзаулардың қасында жүр еді (Жезқ., Ж.арқа). Бұрын егінді шұңқырлау к ө л ш і м е кк е егетін (Орал, Казт.). Айнала… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
